İyi ki denemişim (1)! Çarpı işi

Geçen seneye kadar sadece örgü örerdim, hem de son birkaç yıldır başkalarına örmek bana daha çok zevk verdiği için kendime neredeyse hiçbir şey örmemiştim. Örmeyi inanılmaz derecede rahatlatıcı ve stres atıcı buluyorum. Gerçi yazın gelişiyle şişleri yünleri hep bir tarafa kaldırmışımdır – yazın sıcağında pek örülmüyor… Ama çocukluğumdan beri hep denemek istediğim başka bir şey daha vardı – nakış. Ve her nedense nakış işlemek bana çok zormuş, sadece “üstün yetenekliler” becerebilirlermiş gibi gelirdi. Kendimde de o yeteneği ve deneme cesaretini asla bulamıyordum. Hep daha sonraya erteler dururdum. Ta ki geçen senenin nisan ayına kadar. O zaman elime incecik bir kitap geçmişti, nakışla ya da diğer el işleriyle alâkası yoktu; psikoloji ile ilgiliydi. İnsanların hayatlarını ve hayatlarındaki bir sürü şeyi erteleme “hastalığı”ndan bahsediyordu. Ve şimdi adını ya da yazarını hatırlayamayacağım o kitabı okuduktan sonra da ben hayatım boyunca denemek istediğim , ama hep “daha iyi/rahat/bol kazançlı/vs./ vs. günlere” ertelediğim her şeyi (imkânlarım dâhilinde, tabii ki) denemeye karar verdim. İlk denediğim de kanaviçe (çarpı işi, cross stitch) oldu.

Çarpı işiyle ilgili hiçbir şey bilmiyordum. Araç gereçlerin adları dâhil. O yüzden önce gidip dergilere ve kitaplara bakmaya karar verdim. İlk akla gelen de Kanaviçe dergisi oldu, Kızılay’daki yüncülerde yünlere bakarken hep ona rastlardım çünkü. Birkaç sayıyı aldım, bir de internette araştırma yaptım. İngilizce yazılmış fazlasıyla kaynak varmış internette. Kanaviçe dergisinin birinci ya da ikinci sayısıyla küçük bir proje hediye olarak verilmişti, sert bir Aida kumaşı, yanında da küçücük bir iğne ve birkaç renk iplik – benim ilk projem oldu... Kolaymış… 

Sonra da hızımı alamadan büyük bir projeye göz diktim. Zafer Çarşısına gidip kumaşını iğnesini ipliğini aldım. Bir de uyanıklık yaptım, bitirmeden bırakmayayım diye projemi hediye olarak kayınvalideme adadım, kaçışım olmasın diye de bunu eşime anlattım. Sadece akşamları, yatmadan önce 1-2 saat çalışabiliyordum genelde. 2 buçuk ayda anca bitirebildim. Belki biraz fazla uzun sürdü, bilemiyorum, ama gene de sonucundan hepimiz memnun kaldık. Hele bir de güzel bir çerçeve seçince ve projemin son halini görünce ben bile beğendim :) (bile diyorum, çünkü kendi yaptıklarımı genellikle pek beğenmem, hep bir kusur bulurum). Kayınvalidem de çok beğenmiş olacak ki, başucuna asmış. Bugüne kadar da aynı projeden iki tane daha yaptım, bunu çok beğenen yengemiz ve halamız için. >>>

 Müptelâ olunacak kadar zevkliymiş nakış… Bu nisanda çarpı işinde birinci yaşımı dolduruyorum. Şimdiye kadar çok fazla bir şey yapamadım belki, bütün projelerim de tek renkli (monochrome) iplikle işlendi. Ama kafamda bir sürü proje var, inşallah hepsini hayata geçiririm bir gün. Eh, örgü örmenin pabucu da neredeyse dama atılmış durumda. Yani, hâlâ çok severim örmeyi ama nakışın zevki de bir başka oluyor.

Bu arada denenecek şeyler sırasında goblen, diğer nakış teknikleri, kırkyama (patchwork) ve yorganlama (quilting) da var. İnşallah, hepsine zamanım yeter…  

After long years of wanting to try some handcrafts (like cross-stitching, patchwork, quilting, decoupage etc. etc. - I can’t really remember all of them right now…) I finally decided to try some cross-stitching in April of the last year. I hadn’t even known names of cross-stitch tools, so I bought my first cross-stitch magazine and made some search on the internet…

My first project was tiny and very easy, but I loved it much. It came as a gift with the magazine. And it’s still waiting for its time, because I have some idea about using it on a garden apron which I hope I’ll sew soon.

My second project was quite big for a beginner, but I choose it on purpose. I wanted to give some present to my Mother-in-law and it would be a great one. And I didn’t trust to myself to finish such a big project, so before starting it I’d told about my idea to my husband. So I had to finish it… It took me 1.5 months – I stitched only in the evenings before going to bed. My Mom-in-law loved it and so did my aunties. And I’ve made another one, and then another one for them… 

Now I’m looking for something more colourful and floral ;’’)and I'm going to try patchwork & quilting...