Bu sonbaharı neredeyse kaçırıyordum... Sebebi mi? İki bayram arasına denk gelen işteki aşırı yoğunluk (ki buna alışığım normalde) ve apartmanımızın mantolama ve genel iç-dış tadilatıydı. Sonuncusuna her ne kadar önceden kendimizi "fikren" hazırladıysak da strese girmeden karşılamak imkânsızdı galiba... Hele bir de çok eski, bir sürü sorunu olan bir binaysa... İlk 3-4 hafta boyunca "resmen piskopata bağlamışım" bizimkilerin deyişiyle ;") - yeme içme, kitap okuma, televizyon, el işi - her şeyden kesilip her akşam evin içine doluşmuş, nasıl oluyorsa kapalı dolapların içine bile girmiş ince çimento vb. tozlarını almaya, yerlerini silmeye çalışıyordum... Bizim kediler bile bu "felâketi" benden daha sakin ve "olgun" karşıladılar... Neyse ki bugün itibarıyla bitmiş, yani atlatmış sayılıyoruz! Bahçem neredeyse yok oldu, asmalarım, it üzümlerim, ortancalarım yarı ölü vaziyette - önce üzülüp kahroluyordum, sonra kendimi avutacak bir fikir buldum:" Olsun! Ölsün! Ben de seneye yeniden başlayacağım ve bu sefer bahçem çok daha güzel olacak!" ... Rahatlatıyor...
Bugün hava yağmurlu, böyle havaya evde oturup hoş bir şeylerle uğraşmak yakışır... Aslında yapılacak bir sürü işim var, ben ise hepsine boş verip kitap okuyorum. Geçenlerde bir yerlerde okudum: İngiliz araştırmacılara göre günde 6 dakika bile kitap okumak stresi ciddi derecede azaltıyormuş... Eh, okuduğum kitap bir de çok sevdiğim Sherlock Holmes hikâyeleri olunca hakikaten stres azaltıcı bir faaliyet oldu... Martı Yayınlarından ağustosta çıkan 4. kitap bugünü masadaki "kitap kulesi"nin içinde bekliyordu. Sherlock Holmes ve CSI - asla bıkmayacağım konular... Merak ettiğim bir şey var ama, dört kitapta toplam 45 hikâye var. Bu, 5. kitap da olacak anlamına mı geliyor?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder